Świat wina, choć fascynujący, bywa otoczony murem zaleceń, reguł i dogmatów, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. „Czerwone tylko do mięsa”, „dobre wino musi mieć korek”, „im starsze, tym lepsze” – te i inne twierdzenia słyszał chyba każdy. Często, zamiast pomagać, tworzą one niepotrzebne spory, onieśmielając początkujących i ograniczając horyzonty nawet bardziej doświadczonych miłośników wina.

Najwyższy czas wziąć pod lupę te powszechne przekonania. Wiele z nich ma swoje historyczne uzasadnienie, ale w dzisiejszym, dynamicznym świecie winiarstwa straciły na aktualności lub okazały się po prostu nieprawdą. Obalmy kilka najpopularniejszych mitów, by pić wino z większą swobodą, wiedzą i – co najważniejsze – przyjemnością.

Mit 1: Dobre wino ma tylko korek. Zakrętka to zło?

To jeden z najtrwalszych stereotypów. Przez lata korek był synonimem tradycji i jakości, a metalowa zakrętka kojarzyła się z tanim, masowym produktem. Ten pogląd jest już jednak mocno nieaktualny.

Prawda jest taka, że zakrętka to w wielu przypadkach technicznie lepsze zamknięcie. Gwarantuje niemal stuprocentową szczelność, chroniąc wino przed utlenieniem i, co równie ważne, przed tzw. „chorobą korkową” (TCA) – wadą, która potrafi zniszczyć aromat nawet najwspanialszej butelki. Wielu czołowych producentów, zwłaszcza z Nowego Świata (np. z Nowej Zelandii czy Australii), świadomie wybiera zakrętki do swoich win, szczególnie tych, których największym atutem jest świeżość i intensywny, owocowy aromat – jak Sauvignon Blanc czy Riesling. Korek pozostaje wspaniałym, tradycyjnym zamknięciem dla win przeznaczonych do długiego starzenia, ale widok zakrętki na butelce nie powinien być powodem do niepokoju. To często znak, że winiarz dba o zachowanie pierwotnego charakteru swojego trunku.

Mit 2: „Białe do ryb, czerwone do mięsa”. Czy to jedyna słuszna droga?

Ta zasada to fundament klasycznego foodpairingu i z pewnością jest dobrym punktem wyjścia. Trzymanie się jej na sztywno byłoby jednak jak malowanie obrazu przy użyciu tylko dwóch kolorów. Świat wina i kulinariów oferuje znacznie bogatszą paletę barw.

Rzeczywistość jest o wiele bardziej barwna. Wszystko rozbija się o strukturę i intensywność – zarówno dania, jak i wina. Lekkie, pozbawione tanin czerwone wino, jak Pinot Noir czy Gamay, podane lekko schłodzone, może być fantastycznym towarzyszem dla tłustszej, mięsistej ryby, na przykład grillowanego tuńczyka czy łososia. Z drugiej strony, potężne, beczkowe białe wino, jak Chardonnay z Burgundii, potrafi zdominować delikatną rybę, za to wspaniale poradzi sobie z pieczonym kurczakiem czy nawet wieprzowiną. Nie bój się eksperymentować. Najlepsze połączenie to takie, które Tobie sprawia przyjemność.

Mit 3: Im droższe wino, tym lepsze. Czy cena zawsze idzie w parze z jakością?

Wygodnie jest myśleć, że wysoka cena na etykiecie jest gwarantem niezwykłych doznań w kieliszku. Choć pewna korelacja istnieje, to automatyczne stawianie znaku równości między ceną a jakością jest sporym uproszczeniem.

Na ostateczną cenę butelki składa się mnóstwo czynników: prestiż regionu, koszty marketingu, ręczne zbiory, użycie drogich, nowych beczek dębowych czy po prostu ograniczona ilość produkcji. Wino za kilkaset złotych może być oczywiście zjawiskowe, ale można też znaleźć prawdziwe perełki w znacznie niższych cenach, pochodzące z mniej znanych apelacji lub od producentów, którzy dopiero budują swoją markę. Zamiast ślepo ufać cenie, warto szukać win z dobrą relacją wartości do ceny. Często największe skarby kryją się tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa.

Mit 4: Każde wino zyskuje z wiekiem. Trzymać czy otwierać?

Obraz zakurzonej piwniczki, w której butelki latami czekają na swój wielki moment, mocno działa na wyobraźnię. Prowadzi to jednak do błędnego przekonania, że każde wino z wiekiem staje się lepsze.

W rzeczywistości ponad 90% wszystkich win na świecie jest produkowanych z myślą o wypiciu ich w ciągu roku, dwóch lat od daty butelkowania. Dotyczy to niemal wszystkich win różowych, większości białych i wielu lekkich czerwonych. Ich największym atutem jest młodość, świeżość, owocowość i energia. Przetrzymywanie takiego wina w szafce nie uczyni go bardziej szlachetnym – sprawi jedynie, że straci ono swój charakter i stanie się płaskie. Potencjał do starzenia ma tylko niewielki odsetek win, które posiadają odpowiednią strukturę: wysoką kwasowość, solidne taniny i koncentrację owocu.

Mit 5: Czerwone wino podajemy w „temperaturze pokojowej”. Ale czyjej?

To chyba najczęściej powtarzany i jednocześnie najbardziej błędnie interpretowany mit. Podawanie czerwonego wina w temperaturze współczesnego, ogrzewanego mieszkania (21-23°C) to jeden z najprostszych sposobów, by zepsuć sobie degustację.

To powiedzenie pochodzi z czasów, gdy „temperatura pokojowa” w kamienicach i zamkach oznaczała raczej 16-18°C. Zbyt ciepłe czerwone wino staje się płaskie, a alkohol zaczyna dominować nad aromatami owocu, dając nieprzyjemne, „gorące” wrażenie w ustach. Prawie każde czerwone wino zyska na lekkim schłodzeniu. Wystarczy włożyć butelkę na 15-20 minut do lodówki przed podaniem, by trunek odzyskał rześkość, a jego bukiet mógł w pełni się zaprezentować.

Wolność w kieliszku – od mitów do świadomego wyboru

Najważniejszą zasadą w świecie wina jest brak sztywnych zasad. Obalanie mitów to nie tylko ciekawostka, ale przede wszystkim krok w stronę większej wolności i zaufania do własnego gustu. To zachęta do eksploracji, próbowania i odkrywania tego, co nam autentycznie sprawia radość, bez oglądania się na przestarzałe dogmaty.

Nawigacja w tym fascynującym świecie, oddzielanie faktów od fikcji i odnajdywanie prawdziwych perełek bywa jednak łatwiejsze z doświadczonym przewodnikiem. W Winoland nie tylko sprzedajemy wino. Jesteśmy tu po to, by pomóc Ci odnaleźć butelki, które pokochasz – niezależnie od tego, czy będą zamknięte korkiem czy zakrętką, czy będą pochodzić ze słynnej apelacji czy z ukrytej, małej winnicy. Zapraszamy do wspólnego odkrywania prawdziwego smaku wina.